جنگ ما را لایق خود کرده بود/ پزشکان امروز از نسل دفاع مقدس هستند
تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۲۸۷۰۰
به گزارش خبرنگار مهر، جامعه پزشکی در دوران هشت سال دفاع مقدس، در کنار رزمندگان مشغول دفاع از کیان ایران اسلامی بود. آنها با عشق آمده بودند تا اجازه ندهند مجروحان جنگی، تنها بمانند.
تک تک کادر درمان اعم از پرستار و پزشک و پزشکیار و…، در هشت سال دفاع مقدس، دست از جان شستند و با حضور در خط مقدم و پشت جبههها، به یاری مجروحان جنگ شتافتند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این بین، حضور جامعه پزشکی در جبههها به جهت تخصص در امر درمان و طبابت؛ از اهمیت فوق العاده خاصی برخوردار بود و رزمندگان با دیدن پزشکان سپیدپوش، احساس آرامش بیشتری داشتند و میدانستند در وقت جراحت و آسیب، تنها نخواهند بود.
محمد اجل لوئیان در سال ۱۳۶۶ موفق شده مدرک پزشکی عمومی خود را بگیرد و در سال ۱۳۷۱، تخصص گوش و حلق و بینی را گرفته است.
او از سال ۵۹ و قبل از اینکه دانشجوی پزشکی شود، به عنوان بسیجی راهی جبهههای جنگ میشود. اما، از سال ۴ و ۵ پزشکی، به عنوان پزشکیار و بعد به عنوان پزشک در اورژانس یکی از بیمارستانهای مناطق جنگی مشغول خدمت به رزمندگان میشود.
با این پزشک و متخصص گوش و حلق و بینی، در رابطه با خاطرات دوران دفاع مقدس به گفتگو نشستیم.
اجل لوئیان با عنوان این مطلب که از سال ۵۹ تا پایان جنگ، در جبههها بوده است، به خبرنگار مهر گفت: بیشتر در جبهههای جنوب بودم و مدت کوتاهی نیز به حلبچه رفتم.
در جبهه با شهید دکتر ابراهیم فقیهی که پزشک ارتوپد بود، هم رزم بودم. البته او را از دوره دانشجویی در شیراز میشناختم.
وی درباره حضور پزشکان در جبهههای جنگ، گفت: یک گروه خیلی عاشق و دلداده جنگ بودند.
اجل لوئیان با اشاره به دورانی که هنوز پزشک نشده بود و به عنوان بسیجی به جبهه رفته بود، افزود: رزمنده بودن، لذت بیشتری داشت، البته پزشکی هم خدمت بزرگی است؛ اما من دورهای که بسیجی بودم را بیشتر دوست داشتم.
وی با اشاره به دورانی که با روپوش سپید پزشکی در جبههها حضور داشت، گفت: رزمندگان، واقعاً پزشکان را دوست داشتند و احترام خاصی برای جامعه پزشکی قائل بودند.
اجل لوئیان به تعریف خاطرهای از روزهای جنگ پرداخت و افزود: یادم میآید رزمنده ای را که از ناحیه شکم ترکش خورده بود، با آمبولانس از خط مقدم به بیمارستان شهید بقایی اهواز رساندم. در مسیر، تنفس مصنوعی دادم تا زنده بماند و بعد از اینکه به بیمارستان رساندم و مجروح را تحویل کادر درمان دادم؛ رفتم. یک ماه بعد در شهر خودم (اصفهان)، آگهی شهادت همان رزمنده را دیدم. حال عجیبی بود، چون با او بودم و اقداماتی انجام داده بودم تا زنده به بیمارستان برسد؛ اما متأسفانه بر اثر شدت جراحات و خونریزی، به شهادت رسیده بود.
وی با بیان این جمله که "برگشتن به آن دوران ممکن نیست"، گفت: جنگ ما را لایق خود کرده بود. زیرا، جبههای بود و عدهای توفیق داشتند که به جنگ بروند.
اجل لوئیان ادامه داد: فضایی که الان جامعه پزشکی مشغول خدمت است، از همان نسل هستند. یعنی به جای جبهههای جنگ، در مناطقی مشغول خدمت میشوند که آب و هوای بد و سختیهایی دارد. اما با حضور در مناطق محروم و دورافتاده، جانفشانی میکنند.
وی افزود: همان تیم پزشکی جنگ، الان هم وجود دارد و آن طور نیست که فکر کنیم جامعه پزشکی مثل آن روزها نیست.
این متخصص گوش و حلق و بینی ادامه داد: دوران کرونا مثل روزهای جنگ، سخت بود و جامعه پزشکی بدون ترس، در بیمارستانها و بالای سر بیماران حضور داشتند. بنابراین، نمیتوان گفت که جامعه پزشکی مثل دوران دفاع مقدس نیست.
کد خبر 5866172 حبیب احسنی پورمنبع: مهر
کلیدواژه: روز پزشک جامعه پزشکی دفاع مقدس سازمان غذا و دارو داروسازی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی ویروس کرونا گردشگری سلامت روز پزشک آمار کرونا دانشگاه علوم پزشکی تهران اربعین حسینی سازمان بیمه سلامت معاون درمان وزارت بهداشت شیوع کرونا بهرام عین اللهی کمبود دارو جامعه پزشکی اجل لوئیان جبهه ها دفاع مقدس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۲۸۷۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
غیرت؛ دگرگونی عقلانی
«حمیدرضا الداغی» مردی ۴۵ ساله بود که حالا اغلب ایرانیهایی که نامش را به خاطر دارند، او را به عنوان «شهید غیرت» میشناسند؛ فردی که تصمیم گرفت در برابر تعرض به چند بانوی ایرانی از خود غیرت نشان دهد و در دفاع از آنها جان خود را از دست داد.
به گزارش ایسنا، وطن امروز به مناسبت سالگرد شهادت حمیدرضا الداغی نوشت: غیرت، واژهای نامآشنا در بین مردم ایران است که در تعابیر مختلفی از آن یاد شده است. اغلب غیرت را برای مردان به کار بردهاند و آن را جزئی از ویژگیهای مردانه دانستهاند. به این واژه که در ادبیات عمومی ما نیز کاربردهای فراوانی دارد، میتوان با ادبیات مختلفی رجوع کرد. غیرت یکی از شاخههای «مسؤولیت اجتماعی» که به طور فطری در انسان نهفته است. از سوی دیگر برخی افراد در جامعه تلاش کردهاند تا مفهوم غیرت را به مفاهیم نازلتر تقلیل دهند؛ «حسادت جنسی»، «تعصب»، «حصربندی فعال» و... از جمله برچسبهایی است که در سالهای اخیر به مفهوم غیرت نسبت داده شدهاند، گویی که غیرت یک نقص است که باید آن را سرکوب کرد. برخی نیز پا را فراتر گذاشته و این مفهوم را به صفتی حیوانی تقلیل دادهاند. بر اساس ادعای این دسته از افراد، غیرت یک واکنش زیستشناختی است که نوعی واکنش به ربایش جنس مخالف قلمداد میشود؛ این دسته از افراد معتقدند در شرایط قانونمندی دنیای مدرن به دلیل اینکه ربایش افراد جرمانگاری شده است، لذا غیرت نیز امری سنتی تلقی شده و دیگر کاربردی ندارد! اما آیا میتوان مساله غیرت را به امری زیستشناختی تقلیل داد؟
ابنفارسی معتقد است غیرت دارای ۲ ریشه است: یکی از آنها به معنای «صلاح، اصلاح و منفعت» است و دیگری به «اختلاف بین ۲ چیز» دلالت دارد. در اصطلاح نیز غیرت به اشکال متعددی که تقریبا مشابه هستند، تعریف شده است. ملااحمد نراقی، غیرت را تلاش برای حفظ چیزی که نگهداری آن مهم است، میداند؛ چیزی که فضایل نفسانی است و ناشی از شجاعت، بزرگمنشی و قوت نفس است. اما میتوان یکی از دقیقترین تعبیرها را از علامه طباطبایی دریافت کرد. این مفسر و فیلسوف بزرگ معتقد است: غیرت یک اخلاق حمیده و ملکات فاضله است و عبارت است از دگرگونی حالت انسان از حالت عادی و اعتدال به طوری که انسان را برای دفاع و انتقام از کسی که به یکی از مقدساتش اعم از دین، ناموس یا جاه و امثال آن تجاور کرده از جای خود میکند و این صفت غریزی صفتی است که هیچ انسانی به طور کلی از آن بیبهره نیست. هر انسان را که فرض کنیم - هر قدر هم که از غیرت بیبهره باشد - باز در برخی موارد غیرت را از خود بروز میدهد.
علامه طباطبایی با عام دانستن مفهوم غیرت، این نکته را تبیین میکند که زمانی که شما در حراست از هر امر مقدسی از حالت اعتدال خروج میکنید و دگرگون میشوید، در واقع رگههای غیرت در شما فعال شده است. حال گاهی این غیرت نسبت به خانواده به کار گرفته میشود، گاهی عمومیتر نسبت به زنان و دختران استفاده میشود و گاهی نیز دفاع از وطن است.
بهتر است این مساله را با چند سوال پیش برد، اساسا امر مقدس برای یک جامعه چطور ساخته میشود و چه چیزهایی برای مردم مقدس شمرده میشود؟ این مساله از آن جهت دارای اهمیت است که اگر شما موضوعی را مقدس نشمارید طبعا فطرت شما نیز برای دفاع از آن فعال نمیشود. سوال بعد این است که دستهبندی امر مقدس توسط چه کسی یا چه کسانی انجام میشود؟ یعنی چه کسی این دستهبندی را پیش روی یک جامعه قرار میدهد که چه مسالهای مقدس است و در صورت تعرض و تجاوز به حدود آن، شما باید از خود غیرت نشان دهید. شاید در نگاه نخست پاسخ به این سوالات عرفی تلقی شود، یعنی آنچه در ادبیات عمومی جامعه مقدس شناخته شود در نتیجه همان است اما اساسا اینگونه نیست، بلکه غیرت امری فرهنگی است که از تاریخ یک جامعه برخاسته است. زمانی که آرش جان خود را در کمانی قرار میدهد و آن را رها میکند، در واقع نسبت به مرزهای یک سرزمین غیرت نشان میدهد. این فرهنگ به واسطه شاعران و نویسندگان و تاریخنگاران به نسلهای بعدی منتقل میشود و دولتها و حاکمیتها وظیفه دارند تا نسبت به آن اهتمام داشته باشند. این مساله از آنجا لازم توجه است که سست شدن پایههای غیرت در بین اقشار یک جامعه منجر به فروپاشی اجتماعی خواهد شد.
غیرت در متون اسلامی مبتنی بر ۵ مولفه است:
۱- مولفه بینشی است (ایمان و عدم کفرورزی)
۲- مولفه هیجانی عاطفی است (عدم سختدلی، حمیت و عزت نفس)
۳- مولفه رفتاری است (پرهیز از موسیقی و شجاعت)
۴- مولفه ارتباطی است (کنترل ارتباط با نامحرم، کنترل ظاهر همسر، جلوگیری از خرید غیرضروری، محافظت از همسر در برابر نگاه بیگانه و عدم سختگیری بیمورد)
۵- مولفه جنسی است (عدم ارتباط جنسی با نامحرم و عفتورزی)
آنطور که گفته شد، غیرت ابعاد گسترده و بههمپیوستهای دارد که فرد باید آنها را در خود پیدا کند و دولتها باید زمینه تقویت آنها را فراهم کنند.
«حمیدرضا الداغی» مردی ۴۵ ساله بود که حالا اغلب ایرانیهایی که نامش را به خاطر دارند، او را به عنوان «شهید غیرت» میشناسند؛ فردی که تصمیم گرفت در برابر تعرض به چند بانوی ایرانی از خود غیرت نشان دهد و در دفاع از آنها جان خود را از دست داد. او ساعت ٢١ هشتم اردیبهشت در یکی از معابر شهری سبزوار به منظور دفاع از همشهریان خود از سوی چند جوان بشدت مورد اصابت ضربات سلاح سرد قرار گرفت و به فیض شهادت نائل آمد.
حالا بهتر است مساله را به گونهای دیگر مورد بررسی قرار دهیم: «فردی که در برابر ظلم به یک فرد یا افراد دیگر وارد درگیری میشود، بدون آنکه پیش از آن شناختی نسبت به آن فرد مورد ظلم واقع شده داشته باشد، آیا رفتاری زیستشناختی از خود بروز داده است؟ امام صادق علیهالسلام میفرماید: مرد برای اداره منزل و خانواده خود به ۳ خصلت نیاز دارد که اگر در طبیعت او نباشد، باید خود را با تکلف به آنها وادارد: خوش رفتاری، گشادهدستی سنجیده و غیرت برای حفاظت از آنها.
جامعه ایرانی طی سالهای اخیر هجمههای زیادی را علیه مساله «غیرت» تجربه کرده است. کمپینهای مختلفی چون «زن ناموس هیچکس نیست» از جمله همین موارد است که هر از چند در شبکههای اجتماعی داغ میشود. این مساله با هدف سرکوب موضوع «غیرت» از سوی مهاجمان مورد استفاده قرار میگیرد و بهانههای مختلفی نیز دارد. لذا لازم است جامعه نسبت به مفاهیم غیرت همواره حساس باشد. البته هست اما در سالهای اخیر و بویژه پس از روزهای حوادث ۱۴۰۱، گویی نوعی وادادگی همراه با لجاجت وارد رفتار برخی از مردم جامعه شده است. در حالی که برخی مردم ما نسبت به عواقب این وضعیت آگاه هستند اما بر اساس نوعی فرهنگ تحمیلی گویی تمایل دارند از ریشههای فرهنگی و اعتقادی خود فاصله بگیرند یا اینکه القای این فاصله را نوعی بهروز بودن و امروزی بودن جلوه دهند. از این جهت شخصی چون شهید الداغی در بین مردم میروید و بار دیگر این مساله را به ما یاد آوری میکند. ۲ سال پیش در هشتم اردیبهشت ۱۴۰۱ ما دوباره به این موضوع فکر کردیم که زن در جامعه ایرانی امری مقدس است، فراتر از همه ادعاهای غرب که زن را یک موجود عادی ابزارگونه میبیند.
انتهای پیام